One of those days..

Nadat er binnen ons bedrijf nogal wat commotie was over Engelsen die hun tijden wel erg makkelijk boeken (lees tijdens lunch of als je naar zou willen) is er een goed voorbeeld : 0900 uur een afspraak met een team. De intranet websites moeten worden opgezet en voor ons ‘communication network’ ook. Dus om 0900 hrs  aanvang. Da’s normaal zo’n beetje waarop ik binnen kom, dus net wat eerder vertrekken als normaal.
Nou zou dat geen probleem zijn ware het niet dat door de beurse knie die nog steeds niet helemaal goed werkt ik inmiddels wat schuin loop en dus een wat stijvig aanvoelende rug heb en dus wat slechter slaap.. U voelt waar dit heen gaat?

Wel (krap, maar kan nog net) op tijd wakker, snee brood en te hete koffie in de vreetmolen geschoven en Daphne optuigen. Zwemspullen erop, tas in de koffer en het zeiltje er af halen. Waar ie normaal zwierig eraf gaat blijft die nu haken. Eerst in de kuip [morrel morrel] en dan in de schutting. Ín de schutting…. Al ruim anderhalf jaar loop ik langs die schutting met die tent, nooit problemen, nou ik elke seconde kan gebruiken: snok muurvast.
‘Dit gaat ‘m worden vandaag… ‘ schiet er door mijn kop.

Nadat het zeil weer uit de schutting is getrokken en ik mijn pak helemaal aantrek op weg naar kantoor. Omdat ik ruim een half uur vroeger dan normaal op de weg zit is die vol met anderen die ook naar het werk gaan. Als ik overweeg om de doorgetrokken streep wat creatief te interpreteren valt me de politie auto achter me op en wordt ik tegemoet gereden door een politie auto. “Mhm.. signaal.. ‘ denk ik. Aanpassen en trutten op de provinciale weg.
Dan de snelweg op en doortrekken. Bij Wezep zie ik twee ‘wegwerkers’ rommelend met een paaltje, netjes de gang er uit halend ga ik gepast met 120 langs de flitser die opgebouwd wordt aan de andere kant. Die gasten zijn net spinnen dus aan mijn kant zal er ook wel eentje staan.. ‘Verdomd.. alsof ik niet op tijd mag komen..‘ Spiedend tuur ik de berm af maar zie ruim 5 tot 10 km niets staan. Tien kilometer die ik me overdreven aan de snelheid hou.
Dan toch maar wat meer tempo. De TMC meld op de navigatie een dikke file bij Amersfoort, ruim 32 minuten vertraging. Die geldt niet helemaal voor mij maar ik loop desondanks toch ook vertraging op. Dus nog ietsjes erbij. Tevreden zoemend trilt Daphne tussen mijn benen en heb ik een berg plezier in het motorrijden. De helm die zit inmiddels goed en de camera werkt ook weer naar behoren. Jammer van die fluo kleur is dat alle smeer van de weg ineens wel super opvalt.

Bij Amersfoort gaat alles in de hooo-ijzers. Afremmend breng ik de snelheid tot iets boven de filerijders en gniffel ik “Kijk.. daar is ze voor.. pure tijdswinst.” Dan ineens… zo’n niet uitgeslapen ‘he.. die rij is sneller! IKKE!‘ lutser. Zonder richting aan te geven flikkert ie met z’n beslagen ruiten de auto naar rechts. Ik kan deze nog ontwijken en overweeg het stilstaande verkeer te gebruiken om de vent de huid vol te schelden. Maar jammer, ik heb nog steeds haast. Dus Daphne weer tussen de auto gereden en door. Knetterend van woede over zo’n appe(n)lul die aan z’n stuur zit te rukken met beslagen ramen rij ik door.

Dan wordt het even wat smaller en voor ik het weet doe ik ‘Flipperen voor beginners – deel 1′: Ik tik de vrachtwagen rechts van me even aan (die uiteraard niet verdoemenswaardig onder de indruk is) en ik veer naar links. Maar ja.. Daar zat een busje van MRS uit Hengelo. Die is ook niet te beroerd en tikt me weer terug het pad op. Nog harder vloekend op mezelf dat het vandag toch ook allemaal niet gaat zoals ik denk zoek ik een plek om stil te staan dan kan ik eventuele schade met de bestuurder regelen. Maar door het doorduwend verkeer lukt dat niet.

Fuck.. wat nu?  Als echte IT’er vertrouwend  op techniek rij ik verder. De bus is inmiddels achter me gebleven en ik rij al te ver om nog wat te kunnen doen. Dat regel ik straks wel.
Als ik uiteindelijk op kantoor ben (ik heb nog 4 minuten voor de vergadering begint) zet ik mijn pc aan. Motorpak blijft maar even aan tot na de meeting. Mijn pc start op en FLATS blauw scherm. Indachtig het respect voor mijn collega tegenover me vloek ik inwendig alles aan elkaar. Waarom nu een BSOD?
De pc start weer op en meld zonder te huilen dat ie een volle schijf check wil doen. Tergend langzaam zie ik tellertjes voorbij gaan tot ik me realiseer dat om een andere schijf dan de interne gaat. Snel ruk ik de stekker eruit en vraag aan mijn collega ‘Kan jij [naam meeting leider]  even inseinen dat ik iets later online ben?‘ Als ie begint te typen hoor ik ‘m foeteren. ‘Wel verdorie, nou crashed mijn pc.. ‘ Het is echt alsof de duivel er mee speelt.

Een paar minuten laten ben ik online en kan ik meedoen. En raad wat? De meeting leider had ook problemen en bijna de trein gemist…  Dus net alsof deze meeting niet mocht plaats vinden. Als ik in het kader van ‘ik heb ook wat te melden’ net zo handig twee taken en klussen op me afgestuurd heb gekregen is de meeting ook al weer voorbij.

En toen: Opsnorren waar ik tegenaan heb gezeten. Die vrachtwagen had niets, die heeft me niets eens gevoeld, en mijn koffers hebben geen witte lakscherven dus het zal wel meevallen. Maar toch. Een man een man, een woord een woord. De camera geladen en de video bekeken. Beeldje voor beeldje.. Hebbes : kenteken en bedrijfsnaam. Ook zie ik iets van een website en ga die eens opsnorren. Na wat zoeken een telefoonnummer en bellen maar.

‘Goedemorgen, u spreekt met Den. Heeft u busjes van type [x] en met kenteken [y]?’
‘Dat zou kunnen, maar waar gaat dit over?’
‘Nou, ik ben motorrijder en vanochtend heb ik op de A28 tijdens het file passeren een auto van uw bedrijf getikt met dat kenteken. Ik zou graag willen weten of er schade is want dan moet ik daarop actie ondernemen. ‘
‘Moment, ik kijk even ..  [stilte] Ah hebbes. Dat is inderdaad een van onze adviseurs. Ik zal vragen of hij u belt ok?”

Nadat ik mijn nummer heb doorgegeven begint het wachten. Maar al snel belt de vertegenwoordiger. Als ik ‘m uitleg wie ik ben wat er gebeurd is verteld ie vrolijk ‘Oh.. ik had al gekeken, maar er is niets hoor. Ik had wel een pok gehoord maar nooit de link gelegd dat jij er tegen zat. Wel sportief dat je dit even navraagd. ”  “Tja.. aan de andere kant. Ik zou ook niet willen dat een ander bij mij zoiets deed zonder even te vragen hoe of wat, dus is het niet meer dan redelijk dat ik dat ook bij een ander doe.’
Opgelucht dat dit mooi met een sisser afloopt kan ik eindelijk mijn oververhitte pak uitrekken.

Vanavond maar wat meer rust in de donder hebben en m’n kop maar weer eens leegzwemmen.