Efficient..

Of eigenlijk ‘Weg met de waanzin’.
Hoe toepasselijk kan iets soms zijn.

Op een dag de hagel als het ware afgeschoten wordt op de weggebruikers rij ik naar kantoor. Met de eerdere glijpartij vorige week nog in de kop rij ik over een weg die steeds witter word.

Als motorrijder ga je dan steeds meer in het spoor van de auto’s rijden om zoveel mogelijk in het water te rijden, en niet in de gladde ijszooi. Eerlijk is eerlijk: ik zit met hagel en ijzel (duh) niet lekker op de motor en zou dan best een extra setje wielen willen hebben.

Zo kom ik na een professioneel bombardement op een rotonde aan. Zoekend naar de juiste (dwz. zonder ijs) baan probeer ik de rotonde 3-kwart te nemen. Een vent in een legerbusje flikkert ‘m er nog voor waardoor ik moet afbreken en net niet de weg af rij.

Goed, met dat in je hoofd met betrekking tot de weersomstandigheden is er dikke 20 km een gesprek met een medeweggebruiker. Ik zag dat ie wat deed en maakte, verlegen als ik ben, daar een opmerking over.  Omdat dat met geluid op zo’n winderige dag wat minder gaat maak ik gebruik van gebarentaal: de middelvinger gaat naar het denkbeeldige voorhoofd.
De man is daar op z’n zachtst gezegd wat nieuwsgierig naar, en zo rijdend spreken we af dat we elkaar op een wat rustiger plekje even spreken. Hieronder zie en hoor  je het gesprek. Geluid is aan.

Eigenlijk moet je ‘m eens een paar keer horen. De automobilist doet een aantal uitspraken. ‘Had mij al tijden gezien‘ en ‘Ik lees alleen als de file stilstaat.‘ Ook heeft meneer al rond de 450.000 km schadevrij gereden. Eerlijk is eerlijk, dat red ik niet. Je kan je wel afvragen of alle schadevrije kilometers aan hem te danken zijn.

En dan de aanleiding voor mijn middelvinger tegen het voorhoofd. Leg dat nog eens naast z’n uitspraken….

Oh, en het boekje wat ie las heette “Weg met de waanzin”, zal me benieuwen of ie daar nu zelf de ironie van inziet.